قرآن كريم:

اَ لَّذى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّـكُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفورُ؛(۱)

آن كس كه مرگ و زندگى را آفريد، تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى‏كنيد، و او شكست‏ناپذير و آمرزنده است.

سوره ملك، آيه ۲ .


 

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

يَابْنَ آدَمَ! اِبْرِرْ واِلدَيْكَ وَ صِلْ رَحِمَكَ، يُيَسَّر لَكَ يُسْرُكَ وَ يُمَدَّ لَكَ فى عُمْرِكَ و اَطِع رَبَّكَ تُسَّمى عاقِلاً و لا تَعصَهُ تُسَمّى جاهِلاً ؛(۱)

اى فرزند آدم! به پدر و مادرت نيكى كن و صله رحم داشته باش تا خداوند، كارت را آسان و عمرت را طولانى بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آيى و از او نافرمانى نكن كه نادان شمرده مى‏شوى.

الفردوس، ج ۵، ص ۲۸۲، ح ۸۱۹۰ .


امام على عليه‏السلام :

بَرَكَةُ الْعُمْرِ فى حُسْنِ العَمَلِ ؛(۱)

بركت عمر در خوب انجام دادنِ كارهاست.

غررالحكم ، ح ۴۴۳۴ .


امام صادق عليه‏السلام :

لا تَدَع زيارَةَ الحُسَيْنِ بْنِ عَلىّ عليه‏السلام و مُر اَصحابَكَ بِذالِكَ، يَمُدُّ اللّه‏ُ فى عُمْرِكَ و يَزيدُ اللّه‏ُ فى رِزقِكَ و يُحييكَ اللّه‏ُ سَعيدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعيدا و يَكتُبكَ سَعيدا؛(۱)

امام صادق عليه‏السلام :

زيارت امام حسين عليه‏السلام را رها نكن و دوستان خود را هم به آن سفارش كن، كه در اين صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى‏ات را زياد مى‏كند و زندگى‏ات را همراه با سعادت مى‏كند و جز سعادتمند نمى‏ميرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى‏كند.

كامل الزيارات، ص ۲۸۶.

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَنْ اُلْهِمَ الصِّدْقَ فى كَلامِهِ وَ الاِْنْصافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ والِدَيْهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنْسِى‏ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَيْهِ فى رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقْتَ مُساءَلَتِهِ ؛(۱)

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

به هر كس، راستگويى در گفتار، انصاف در رفتار، نيكى به والدين و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخير مى‏افتد، روزيش زياد مى‏گردد، از عقلش بهره‏مند مى‏شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقين مى‏گردد.

اعلام الدين ، ص ۲۶۵ .

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَرْبَعةٌ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ: اَلتَّزويجُ بِالاَْبْكارِ، وَ الاِْغْتِسالُ بِالْماءِ الحارِّ وَ النَّوْمُ عَلَى الْيَسارِ وَاَكْلُ التُّفاحِ بِالاَْسْحارِ ؛(۱)

چهار چيز، بر عمر مى‏افزايند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابيدن بر شانه چپ و خوردن سيب در سحرگاهان.

مواعظ العدديه ، ص ۲۱۱.

 


امام صادق عليه‏السلام :

مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِاَهْلِهِ زادَ اللّه‏ُ فى عُمُرِهِ ؛(۱)

هر كس به شايستگى در حقّ خانواده‏اش نيكى كند، خداوند بر عمرش مى‏افزايد.

كافى ، ج ۸، ص ۲۱۹، ح ۲۶۹ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَنْ وَلىَ مِنْ اُمورِ الْمُسْلِمينَ شَيْئا فَحَسُنَتْ سيرَتُهُ رُزِقَ الْهَيْبَةَ فى قُلوبِهِمْ... وَ اِذا عَدَلَ فيهِمْ مُدَّ فى عُمُرِهِ ؛(۱)

هر كس اداره بخشى از امور مسلمانان را بر عهده بگيرد و رفتارش خوب باشد، در دل‏هاى آنان هيبت مى‏يابد... و اگر در ميان آنان به عدالت رفتار كند، عمرش افزون مى‏گردد.

ذيل تاريخ بغداد ، ج ۲، ص ۱۳۶، ح ۴۱۹ .


امام صادق عليه‏السلام :

اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ يَزيدَ اللّه‏ُ فى عُمُرِكَ فَسُرَّ اَبَـوَيْكَ ؛(۱)

اگر دوست دارى كه خداوند عمرت را زياد كند، پدر و مادرت را شاد كن.

بحارالأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۸۱ ، ح ۸۴ .


امام صادق عليه‏السلام :

تَجَنَّـبُوا الْبَوائِقَ يُمَدَّ لَكُمْ فِى الاَْعْمارِ؛(۱)

از فتنه‏ها و بدى‏ها كناره بگيريد، تا عمرتان طولانى شود .

عيون أخبار الرضا عليه‏السلام ، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰.


امام صادق عليه‏السلام :

اِغْسِلُوا اَيْديَكُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَ بَعْدَهُ فَاِنَّهُ يَنْفِى الْفَقْرَ وَ يَزيدُ فِى الْعُمُرِ؛(۱)

دست‏هايتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشوييد، كه فقر را مى‏بَرَد و بر عمر مى‏افزايد.

محاسن ، ج ۲، ص ۲۰۲، ح ۱۵۹۴ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَنْ اَرادَ الْـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلْيُباكِرِ الْغَداءَ وَلْيُجَوِّدِ الْحِذاءَ وَلْيُخَفَّفِ الرِّداءَ وَلْيُقِلَّ مُجامَعَةَ النِّساءِ. قيلَ يا رَسولَ اللّه‏ِ وَ ما خِفَّةُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّةُ الدَّيْنَ ؛(۱)

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

هر كس ماندگارى مى‏خواهد ـ و البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ بايد صبحانه را زودتر بخورد، كفش مناسب بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبك كند و كمتر با زنان بياميزد. پرسيدند: اى پيامبر خدا! سبك بودن رَدا به چيست؟ فرمودند: به كم بودنِ بدهى.

من لايحضره الفقيه ، ج ۳، ص ۵۵۵، ح ۴۹۰۲ .

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

كانَ فى ما اَعْطَى اللّه‏ُ تَعالى مُوسى فِى الاَْلْواحِ... اُشْكُرْ لى وَ لِوالِدَيْكَ اَقِكَ الْمَتالِفَ وَ اُنـْسِى‏ءْ لَكَ فى عُمُرِكَ وَ اُحْيِيكَ حَياةً طَيِّـبَةً وَ اَقْلَبَكَ اِلى خَيْرٍِ مِنْها؛

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

در آنچه خداى متعال در «الواح» به موسى عليه‏السلام داد، از جمله چنين بود:... مرا و پدر و مادرت را سپاسگزارى كن، تا از نابود شدن‏ها حفظت كنم و اجلت را به تأخير بيندازم و به تو زندگى‏اى پاك ببخشم و تو را از اين زندگى به سوى بهتر از آن، ببرم.

تاريخ دمشق ، ج ۶۱، ص ۱۲۸.

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

طوبى لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ رَضىَ عَنْهُ رَبُّهُ وَ وَيْلٌ لِمَنْ طالَ عُمْرُهُ وَ ساءَ عَمَلُهُ وَ ساءَ مُنْقَلَبُهُ اِذْ سَخِطَ عَلَيْهِ رَبُّهُ؛(۱)

 

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

خوشا به سعادت كسى كه عمرش طولانى و كردارش خوب باشد. چنين كسى عاقبتش خوب است؛ زيرا پروردگارش از او راضى است. و واى بر كسى كه عمرش طولانى و كردارش بد باشد. چنين كسى عاقبتش بد است؛ چرا كه پروردگارش از او ناراضى است.

بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۴۰۰، ح ۹۵.

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اِذا غَضِبَ اللّه‏ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَمْ يُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسْعارُها و قَصُرَتْ أعْمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و لَم تَزكُ ثِمارُها و لَم تَغْزُر اَنـْهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَيْها اَشرارُها؛

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان كوتاه مى‏شود، بازرگانان آنها سود نمى‏برند، ميوه‏هايشان سالم نمى‏ماند، رودخانه‏هاى آنها پر آب نمى‏گردد، باران از آنها دريغ مى‏شود و بَدان آنان بر ايشان مسلّط مى‏گردند.

من لايحضره الفقيه، ج ۱، ص ۵۲۴، ح ۱۴۸۹.

 

 


امام صادق عليه‏السلام :

ثَلاثَةٌ اِنْ يَعْلَمُهنَّ الْمُؤمِنُ كانَتْ زيادَةً فى عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعْمَةِ عَلَيْهِ: تَطْويلُهُ فى رُكوعِهِ وَ سجودِهِ فى صلاتِهِ وَ تَطْويلُهُ لِجلوسِهِ عَلى طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلى مائِدَتِهِ وَ اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلى اَهْلِهِ؛(۱)

امام صادق عليه‏السلام :

سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره‏مندى او از نعمت‏ها مى‏شود: طول دادن ركوع و سجده، زياد نشستن بر سر سفره‏اى كه در آن ديگران را اطعام مى‏كند و خوش رفتارى‏اش با خانواده.

كافى، ج ۴، ص ۴۹، ح ۱۵.

 

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَياتُهُ بِالبِرِّ اَكْثَرُ مِنْ حَياتِهِ بِالْعُمُرِ؛(۱)

مرگ انسان‏ها در نتيجه گناهان، بيشتر از مرگ آنها در نتيجه فرا رسيدنِ اَجَل است و زنده ماندن انسان‏ها در نتيجه نيكى‏هايشان، بيشتر از زندگى كردنشان به خاطر باقى بودنِ عمر است.

مكارم الاخلاق، ص ۳۶۲.


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اِنَّ الْقَوْمَ لَيَكونونَ فَجَرَةً وَ لا يَكونونَ بَرَرَةً فَيَصِلونَ اَرْحامَهُمْ فَتَنْمى اَمْوالُهُمْ وَ تَطولُ اَعْمارُهُمْ فَكَيْفَ اِذا كانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟(۱)

مردمى كه گناهكارند و نه نيكوكار، با صله رحم، اموالشان زياد و عمرشان طولانى مى‏شود. حال اگر نيك و نيكوكار باشند، چه خواهد شد!؟

كافى ، ج ۲، ص ۱۵۵، ح ۲۱ .


امام سجّاد عليه‏السلام :

اللهُمَّ... وَاجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ وَ رَضَيْتَ عَنْهُ وَ اَحْيَيْتَهُ حَياةً طَيِّـبَةً فى اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْكَرامَةِ وَ اَتـَمِّ الْعَيْشِ ؛(۱)

امام سجّاد عليه‏السلام :

خداوند! مرا از كسانى قرار ده كه عمرشان را دراز و كردارشان را نيكو گردانيده‏اى و نعمتت را بر آنان تمام كرده‏اى و از آنان خُرسندى و به آنان زندگى اى پاك، همراه با پايدارترين شادمانى و سرشارترين كرامت و كامل‏ترين رفاه، عطا نموده‏اى.

بحارالأنوار ، ج ۹۸، ص ۹۱، ح ۲ .

 


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

يا عَلىُّ، مِنْ كَرامَةِ الْمُؤمِنِ عَلَى اللّه‏ِ اَنـَّهُ لَمْ يَجْعَلْ لاَِجلِهِ وَقتا حَتّى يَهُمَّ بِبائقَةٍ فَاِذا هَمَّ بِبائقَةٍ قَبَضَهُ اِلَيْهِ ؛(۱)

اى على! از ارجمندى مؤمن در نزد خدا اين است كه برايش وقت مرگ، معيّن نفرموده است، تا زمانى كه قصد شرّى كند. آن گاه خداوند جانش را بستاند.

عيون أخبار الرضا عليه‏السلام ، ج ۲، ص ۴۰، ح ۹۰ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

بَشِّروا الْمَحْرورينَ بِطولِ الْعُمْرِ ؛(۱)

گرم‏مِزاجان را به طول عمر، مژده دهيد.

بحارالأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۰.


امام باقر عليه‏السلام :

اَ لْبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنْفيانِ الْفَقْرَ وَ يَزيدانِ فِى الْعُمْرِ وَ يَدْفَعانِ عَنْ صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛(۱)

كار خير و صدقه، فقر را مى‏بَرند، بر عمر مى‏افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏كنند.

ثواب الاعمال ، ص ۱۴۱ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنْها فِى الدُّنْيا وَ ثلاثٌ فِى الاْآخِرَةِ، فَاَمّا الَّتى فِى الدُّنْيا فَيَذْهَبُ بِالْبَهاءِ وَ يُعَجِّلُ الْفَناءَ وَ يَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الاْآخِرَةِ فَسوءُ الْحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الْخُلودُ فِى النّارِ ؛

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

زِنا، شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى‏اش اين است كه: آبرو را مى‏بَرد، مرگ را شتاب مى‏بخشد و روزى را مى‏بُرد و سه پيامد آخرتى‏اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.

خصال ، ص ۳۲۱، ح ۳ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَنْ سَرَّهُ اَنْ يُنْسَاَلـَهُ فى عُمُرِهِ وَ يُوَسَّعَ لَهُ فى رِزْقِهِ فَلْيَتَّقِ اللّه‏َ وَ لْيَصِلْ رَحِمَهُ؛(۱)

هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزى‏اش زياد شود، تقواى الهى پيشه كند و صله رحم نمايد.

بحارالأنوار ، ج ۷۴، ص ۱۰۲، ح ۵۶ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَكْثِرْ مِنْ الطَّهورِ يَزِدِ اللّه‏ُ فى عُمُرِكَ؛(۱)

وضو زياد بگير تا خداوند، عمرت را زياد كند.

۱ امالى مفيد ، ص ۶۰، ح ۵ .


امام على عليه‏السلام :

كَثْرَةُ اصطِناعِ الْمَعْروفِ تَزيدُ فِى الْعُمُرِ وَ تَنْشُرُ الذِّكْرَ ؛(۱)

زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى‏افزايد و نام را پرآوازه مى‏سازد.

غررالحكم، ح ۷۱۱۳ .


امام صادق عليه‏السلام :

ما نَعْلَمُ شَيْئا يَزيدُ فِى الْعُمْرِ اِلاّ صِلَةَ الرَّحِمِ، حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثَ سِنينَ فَيكونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ فَيَزيدُ اللّه‏ُ فى عُمْرِهِ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَجْعَلُها ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً، وَ يَكونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثيْنَ سَنَةً فَيَكونَ قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَيَنْقُصُهُ اللّه‏ُ ثَلاثيْنَ سَنَةً وَ يَجْعَلُ اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنينَ؛(۱)

امام صادق عليه‏السلام :

ما، غير از صله رحم، چيزى نمى‏شناسيم كه بر عمر بيفزايد، تا آن‏جا كه گاهى عمر كسى سه سال است، و وقتى كه اهل صله رحم مى‏شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى‏افزايد و آن را سى و سه سال مى‏كند و گاهى عمر كسى سى و سه سال است و قطع رحم مى‏كند و خداوند هم سى سال از عمر او مى‏كاهد و عمرش را به سه سال، كاهش مى‏دهد.

كافى ، ج ۲، ص ۱۵۲ ، ح ۱۷ .


امام صادق عليه‏السلام :

مَنْ رَجَعَ مِنْ مَكَّةَ وَ هُوَ يَنْوِى الْحَجَّ مِنْ قابِلٍ زيدَ فى عُمْرِهِ ؛(۱)

هر كس از مكّه بر گردد و تصميم داشته باشد كه سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرش افزوده مى‏شود.

كافى، ج ۴، ص ۲۸۱، ح ۳.


پيامبر عليه‏السلام :

اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجْهِها وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ وَ اصْطِناعُ الْمَعْروفِ يُحَوِّلُ الشَّقاءَ سَعادَةً وَ يَزيدُ فِى الْعُمْرِ؛(۱)

صدقه دادن با مراعات شرايطش و خوبى كردن به پدر و مادر و انجام دادن كارهاى نيك، بدبختى را به خوشبختى تبديل مى‏كند و بر عمر مى‏افزايد.

كنزالعمال ، ح ۴۴۴۴ .


امام صادق عليه‏السلام :

اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّيرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتى تَهْتِكُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتى تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَيْنِ؛(۱)

علل الشرايع ، ج ۲، ص ۵۸۴ .

امام صادق عليه‏السلام :

گناهى كه نعمت‏ها را تغيير مى‏دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كه پشيمانى مى‏آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى‏كند، ظلم است. گناهى كه آبرو مى‏بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى‏گيرد، زناست. گناهى كه مرگ را شتاب مى‏بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت دعا مى‏شود و زندگى را تيره و تار مى‏كند، نافرمانى از پدر مادر است.


امام باقر عليه‏السلام :

اِنّ الحُسَيْنَ صاحِبَ كَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَكروبا عَطْشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفْسِهِ اَن لا ياتيَهُ لَهفانٌ و لا مَكروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَيْنِ بنِ عَلىٍّ عليه‏السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ كُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا يا اُولـِى الاَبْصار؛(۱)

امام باقر عليه‏السلام :

حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب‏زده به شهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت‏زده و رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه‏اى و هيچ بَلا ديده‏اى به خدا روى نمى‏آورد و نزد قبر حسين عليه‏السلام دعا نمى‏كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى‏سازد، مگر اين‏كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏كند و گناهش را مى‏بخشد و عمرش را طولانى و روزى‏اش را گسترده مى‏سازد. پس اى اهل بينش، درس بگيريد!

بحارالأنوار ، ج ۱۰۱، ص ۴۶، ح ۵ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

مَنْ قَلَّمَ اَظفارَهُ يَوْمَ الجُمُعَةِ يَزيدُ فى عُمُرِهِ و مالِهِ؛(۱)

هر كس در روز جمعه ناخن‏هايش را كوتاه كند، عمر و مالش زياد مى‏شود.

جامع الأخبار ، ص ۳۳۳ .


امام سجّاد عليه‏السلام :

مَنْ صَلّى فى مَسْجِدِ السَّهْلَةِ رَكْعَتَيْنِ زادَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ فى عُمُرِهِ سَنَتَيْنِ ؛(۱)

هر كس در مسجد سهله دو ركعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او مى‏افزايد.

المزار للمفيد ، ص ۱۴.


امام سجاد عليه‏السلام :

اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ... و عَمِّرنى ما كانَ عُمُرى بَذلةً فى طاعَتِكَ، فَإِذا كانَ عُمُرى مَرتعا للشَّيطانِ فَاقبِضنى إليكَ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ اِلَىَّ، اَوْ يَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَىَّ ؛(۱)

امام سجّاد عليه‏السلام :

خدايا بر محمد و آل او درود فرست... و عمرم را تا زمانى كه صرف طاعت تو مى‏شود، دراز گردان و هرگاه عمرم چراگاه شيطان گرديد، قبل از آن كه نفرتت به من رو كند و يا خشمت بر من قطعى شود، جانم را بستان و به سوى خود ببر.


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

لا تَدَعُوا الْعَشاءَ وَ لَوْ عَلى حَشَفَةٍ اِنّى اَخْشى عَلى اُمَّتى مِنْ تَرْكِ العَشاءِ الْهَرَمَ فَاِنَّ العَشاءَ قُوَّةُ الشَيْخِ وَ الشّابِّ ؛(۱)

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

شام را ترك نكنيد، هر چند به خوردن دانه خرماى خشكيده‏اى باشد. من بر امّتم از اين بيم دارم كه با تركِ خوردن شام، پيرى و شكستگى به سراغشان آيد؛ چرا كه خوردنِ شام، مايه نيرومندى پير و جوان است.

محاسن ، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۲۰۲ .


امام صادق عليه‏السلام :

اَرْبَعَةٌ تُهْرِمُ قَبْلَ اَوانِ الْهَرَمِ: اَكْلُ الْقَديدِ وَ الْقُعُودُ عَلَى النَّداوَةِ وَ الصُّعودُ فِى الدَّرَجِ وَ مُجامَعَةُ الْعَجوزِ ؛(۱)

چهار چيز، انسان را پيش از فرا رسيدن هنگام پيرى، پير مى‏كند: خوردن گوشت خشكيده، نشستن بر جاى مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آميزش با پير زنان.

تحف العقول ، ص ۳۱۷ .


امام صادق عليه‏السلام :

اَلْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ يَعْمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانِ فِى الاَْعْمارِ ؛(۱)

نيكوكارى و خوش اخلاقى، خانه‏ها را آباد و عمرها را طولانى مى‏كنند.

كافى ، ج ۲، ص ۱۰۰، ح ۸ .


امام على عليه‏السلام :

زيادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَفْسَحُ فِى الاَْجَلِ ؛(۱)

شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زياد مى‏كنند و بر مُهلت زندگى مى‏افزايند.

عيون الحكم والمواعظ، ص ۲۷۵، ح ۴۹۹۹.


امام على عليه‏السلام :

وَيْحُ النّائِمِ ما اَخْسَرَهُ! قَصُرَ عُمْرُهُ وَ قَلَّ اَجْرُهُ؛(۱)

واى بر آن‏كه در خواب (غفلت) است! چه زيانكار است! عمر او كوتاه شده است و پاداش او كم.

عيون الحكم والمواعظ ، ص ۵۰۴، ح ۹۲۳۹ .


امام على عليه‏السلام :

مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛(۱)

هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه مى‏شود.

عيون الحكم والمواعظ ، ص ۴۲۹، ح ۷۳۳۴ .


امام على عليه‏السلام :

ايّاكَ وَ طولَ الاَْمَلِ فَكَمُ مِنْ مَغْرورٍ اِفْتَتَنَ بِطولِ اَمَلِهِ فَاَفْسَدَ عَمَلَهُ وَ قَطَعَ اَجَلَهُ فَلا اَمَلَهُ اَدْرَكَ وَ لا مافاتَهُ اسْتَدْرَكَ ؛(۱)

از آرزوى دور و دراز بپرهيز، چه بسا فريب خورده‏اى كه به آرزوى دراز خويش، فريب خورد و كارش را تباه و مرگش را قطعى كرد و در نتيجه، نه به آرزويش رسيد و نه آنچه را كه از دست داده بود، جبران كرد.

عيون الحكم والمواعظ ، ص ۹۹، ح ۲۲۷۸ .

Write for her on piece of me, To be with her every time , Every where, For her joy, The one and

only love in my life, Until my

heart stop

روي تکه اي از بدنم براي او مي نويسم که هميشه و همه جا با او باشم تا او شاد باشد. همان کسي که تنها

عشق زندگي من است تا زماني که قلبم از کار بايستد