منوی کاربران: عضویت

خـالـی از آگـاهـی

نيمه شعبان‌هاي زيادي را ديده ايم؛ اما متاسفانه آگاهي ما درباره انتظار و مهدويت رشد نکرده است، يعني وقتش نرسيده نگرشمان را اصلاح كنيم؟
هر سال که نيمه شعبان فرا می رسد، اين فرصت را داريم كه نتيجه كارهايمان در نيمه شعبان سال قبل و سال هاي قبل را ارزيابي كرده، اشتباهات گذشته را تكرار نكنيم و چنان چه به نتايج مثبتي نرسيده ايم، در برنامه‌ها و نگرش‌هايمان تجديد نظري کنیم.
برنامه جشن‌هاي نيمه شعبان سابقه اي بسيار طولاني دارد و چنانچه بررسي كوتاهي در آيين‌ها و باورهاي مردم مناطق كشورمان داشته باشيم، قدمت اين آيين‌ها را متوجه مي شويم و به ريشه داري اين باور در فرهنگ مان پي مي‌بريم. از گذشته‌هاي دور، در نيمه شعبان با جشن گرفته برگزار می شده و احياي شب نيمه شعبان از كارهاي مهمي‌است كه در روايات ما به آن اشاره شده است.
چيزي كه از نيمه شعبان در ذهن مردم ما، به خصوص نسل جوان هست، چراغاني‌هاي پر خرج و برنامه‌هاي گسترده و پرهزينه است كه البته اين تلاش‌ها براي خوش حالي منجي عالم بشريت مهدي موعود(عج) انجام مي ‌شود، اما ريشه دار شدن يك عادت دليل محكمي‌ نيست كه قابل نقد نباشد.
اگر به تاريخ معاصر كشورمان نگاهي بيندازيد، برنامه چراغاني‌هاي با عظمت نيمه شعبان و طاق نصرت‌هاي به ياد ماندني آن دوران را تا قبل از قيام پانزده خرداد مي‌توان رديابي كرد.
به خصوص از زماني كه گروه منحرف بهایيت با كمك حكومت پهلوي در اركان حكومت وارد شدند و تبليغات گسترده اي براي انحراف مردم به راه انداختند، عده اي از افراد متدين و بازاري تهران براي مبارزه با اين نوع تبليغات جشن‌هاي نيمه شعبان را با شكوه هر چه تمام برگزار مي‌كردند و برنامه آذين بندي خيابان‌هاي شهر و پذيرايي از مردم، مقابله با سم پاشي‌ها و فعاليت‌هاي بهایيان بود.
زنده ياد حاج اسماعيل رضايي كه از بازاري‌هاي تهران بود، نقش پر رنگي در گسترش اين شيوه از شادي‌هاي مردم در نيمه شعبان داشت و همزمان با قيام پانزده خرداد به بهانه اين كه با بهایيان مبارزه مي‌كرد و جشن‌هاي نيمه شعبان را راه مي‌انداخت، محاكمه و تيربار شد.
حاج اسماعيل رضايي، با كمك دوستانش مسجد صاحب‌الزمان (عج) را در خیابان آزادی، روبه‌روی کارخانه پپسی‌کولا كه محل فعاليت بهایيان بود، بنا كرد و تا حد زيادي جلوي فعاليت‌هاي آنان را گرفت.
بعدها نيمه شعبان در طول سال هاي قيام، در صحنه‌هاي انقلاب پر رنگ است و در اين روز مأموران امنيتي همه جا مستقر مي‌شدند، چرا كه مي‌دانستند نيمه شعبان مثل عاشورا روز قيام و اعتراض مردم است. امام بارها در نيمه شعبان سخنراني‌هاي مهمي‌ داشتند و اين روز، روز آگاهي مردم ايران براي مبارزه با حكومت پهلوي بود.
با مرور گذشته‌ها به جایگاه آيين‌ها و روش‌هاي شادي مردم در نيمه شعبان، مثل چايي و شربت دادن‌ها و چراغاني كردن‌ها و طاق نصرت زدن‌ها و سخنراني‌ها و ... پی می بریم و این نشان مي‌دهد كه همين كارها در دوره خودش چه قدر اثر گذار بوده و چه نقش مهمي ‌ايفا كرده است.
همه مي‌دانيم كه آيين‌هاي عاشورا، در كنار تبيين ماهيت عاشورا و هدف امام حسين(ع) براي قيام، كاركرد دارد و زنجيرزني‌ها و سينه زني‌ها بدون مفاهيم و بالا بردن آگاهي مخاطبان چندان تاثيري ندارد. درباره نيمه شعبان هم چنين حقيقتي مصداق پيدا مي‌كند.
شادي‌هاي نيمه شعبان به خصوص حالا كه نوع چراغاني‌ها و ريسه بستن‌هايش همه گير شده است، بايد با مفاهيم مهدويت گره بخورد و اين شادي‌ها هم مفهوم انتظار را تداعي نمايد.
نيمه شعبان كه با هزينه‌هاي ميلياردي برگزار مي‌شود، مي‌تواند در كنار شادي مردم، آن‌ها را ‌به سوي انتظار واقعی نزديك كند تا مردم يك روز از سال را منتظر باشند.
اين جشن‌ها و گروه‌ها و جمع شدن‌ها بايد فرصتي باشد تا مفاهيم مهدويت و انتظار در روح مردم ما دميده شود و بچه‌هاي ما در كنار آشنايي با ريسه بستن و ساختن نماد جمكران، با انتظار، با امام زمان، با مفاهيم مهدوی آشنا شوند.
اين روز که روز مصلح كل و روز پيام اصلاح جهان است، بايد در ما اين باور را به وجود بياورد كه با اصلاح يك نقص در وجودمان هزاران نقص جهان اطرافمان را برطرف خواهيم كرد.
اين روز بايد به بچه‌هاي سرزمين ما ياد بدهد كه خود را يك قدم به خوبتر شدن نزديك كنند.
حالا فكر مي‌كنيد چنين شرايطي بر جشن‌هاي نيمه شعبان حاكم هست؟ خاطره اي از بهتر شدن در اين روز به ياد داريد؟ اين همه نيمه شعبان ديده ايم، آيا آگاهي و شناخت‌ ما بيشتر شده است؟
پاسخ اين سؤالها مي‌تواند عملكرد ما را در نيمه شعبان امسال كمي ‌تغيير دهد و نگاه مان را به جشن‌ها، ديگرگونه كند. باشد كه سال بعد جواب بهتري برای این سؤال ها داشته باشيم.